Een paar weekjes geleden kwam Mary (een van de moeders van school) naar me toe. In september is er het Tesselaar Tulip Festival. Of wij misschien zin hadden om daar samen met haar gezin (man Tim en zoon Lachlan) naar toe te gaan. Het schijnt een Nederlands tintje te hebben. Dus ze dacht gelijk aan ons. Er zou zelfs een Dutch weekend zijn. Jammergenoeg viel dit gelijk met ons weekend Sydney. Maar het weekend van 27 en 28 september was er Food, Wine en Jazz weekend. Nou ik lust wel Food en Arjon wel Wine ook; dus helemaal gezellig.
Om 10 uur vanochtend vertrokken we richting Silvan; ongeveer een uurtje rijden van ons vandaan. Alleen de rit ernaar toe was al weer een beleving op zich. Wat is het toch weer mooi om te kijken naar de prachtige natuur en je te verlekkeren aan de prachtige huizen (Ja mijn gedachten over waar we ons droomhuis met de tijd te kopen is al weer veranderd). Na een rustige rit, want Yarno wilde graag bij Lachlan in de auto (hij had een PSP), kwamen we dan aan. Het leek wel de keukenhof; overal tulpen.
Na het betalen van de entree (ja ook hier kost alles geld) konden we rondstruinen op het enorm grote terrein. En al gauw konden we het Nederlandse tintje ontdekken. Hmm er waren lekkere poffertjes, echte kroketten en frikandellen en verschillende andere lekkere Nederlandse hapjes. Voor de kinderen hadden ze wat leuks gemaakt. Tussen de bloemen hadden ze zeven kabouters neergezet met elk een naam van een tulp. Voor degene die alle zeven namen had, was er een kadootje. Nou ideaal dus voor de jongens. We hebben ze behalve wat eten en drinken niet gezien. Na wat rondwandelen door de mooie tuin, ze hadden er zelfs een "fairy" tuin, besloten we wat van de hapjes te gaan proeven. Na even zoeken naar een tafeltje konden we in het heerlijke zonnetje genieten van echte krokketten en frikandellen. Gelukkig was de wachtrij hier geen 45 minuten zoals op de Dutch Day. Mary en Tim waren wel nieuwsgierig na al dat Nederlands en het was niet slecht. De kroketten waren een beetje koud, maar wel te eten.
Na weer even langs de kraampjes te zijn gelopen, vroeg Tim of we het leuk vonden om nog even langs Grants Reserve te gaan. Daar schijnen heel mooie vogels te zijn, die je mag voeren. Dus Lisette natuurlijk blij, diertjes voeren joepie. Na weer een mooie tocht, kwamen we daar aan. En geen woord teveel gezegd, wat een mooie vogels heb je daar. Na het kopen van wat zakjes zaad gingen we klaarstaan. Kom maar op vogels. Maar in het begin waren ze geloof ik niet zo hongerig. Beestjes krijgen natuurlijk de hele dag door van die rare bezoekers met van die zakjes. Maar na even geduldig te hebben gewachten, kwamen dan toch de kakatoos op de balk zitten en aten ze uit je hand. Zo grappig om te zien. Alleen jammer dat ze soms mijn duim voor een grote zaad aanzagen, maar echt pijn deed het niet hoor. En laten we zeggen alweer een ervaring rijker.
Na onze zakjes leeg te hebben, besloten we weer terug naar huis te gaan. Tim wist wel een leuke weg terug. En ja alweer een prachtig mooie rit door het heerlijke Australie.
Na thuiskomst nog even gezellig hier een Australisch bakkie thee (met melk bah) gedaan. En alweer een leuke en gezellige dag is er achter de rug.
