Op 7 maart was het dan eindelijk zover. Omdat het een lang weekend was in verband met labour day, besloten we om The Great Ocean Road te gaan rijden. Arjon had een paar weken geleden al rond gekeken op internet om een leuk hotelletje te vinden. Het eigenlijke plan was om op twee verschillende plekken te overnachten, maar waarschijnlijk ook door labour day was het overal minimaal twee nachten. Maar niet getreurd ons plan gewoon daarop aangepast. De week voor ons vertekt heeft Arjons veel informatie gelezen uit de boeken die we gekocht hadden en toevallig kwam er een topic op Xpdite voorbij. Hier hebben we heel veel aan gehad. Dus Arjon had in zijn nieuwe Tomtom de hele route uitgestippeld.
Om half zeven (ja ik weet het geen tijd voor Lisette) ging onze wekker af. Na snel een hapje en een drankje en een washandje over de gezichten zaten we in de auto. We hadden besloten om via Sorento te gaan en daar de ferrie te nemen.
De tomtom had aangegeven reistijd 1 uur 45 minuten dus de planning was om 10 uur met de ferrie mee. Handig he zo'n tomtom maar we waren er om 10 voor negen. Geen probleem hadden we lekker een uurtje meer.
De eerste plek die op ons planning stond, was Bells Beach. Dat is een stuk bij de kust waar regelmatig surfwedstijden gehouden werden. Dus wij dachten leuk om even naar de golven te kijken. Nou was er niet heel erg veel wind dus geen giga golven, maar het eerste aanblik was al overweldigend. Wat een mooi stuk natuur is het daar. Het was leuk om ook die golvers zo bezig te zien. Ook Yarno was er van onder de indruk. Ook waren er in dat gebied al heel mooie rotspartijen te zien.
Nadat we daar een tijdje hadden gekeken, zijn we doorgereden naar Anglesea. In het topic op Xpdite stond daarin dat je daar kangaroos kon zien. Dus wij naar de golfbaan gereden. Maar toen we daar aankwamen, wij daar rondkijken naar er was niet echt een natuurgebied te zien. Nou zeg ik tegen Arjon die kangaroos zitten toch niet op de golfbaan zelf. Nee lijkt me ook niet zegt hij. Dus wij een stuk gereden, niets te zien. Dus we hebben het maar opgegeven.
We zijn toen doorgereden naar het plaatsje Lorne. We hadden gezien dat je daar een waterval had genaamd Erskine Falls. Wat was dat mooi zeg. Het eerste plateau gaf je en uitzicht van de bovenkant. Maar je kon zo'n 150 meter naar beneden lopen zodat je onderaan terecht kwam. Dus zogezegd zo gedaan. Maar je kon nog dichterbij komen als je over de rotsblokken klom. Nou Yarno hoefde we dat geen twee keer te vertellen die was al aan het klimmen dus moeders ook maar mee. Maar joh wat was dat mooi en het klimmen viel best wel mee. Al ben ik niet zo'n held. Na even uitrusten en wat foto's moesten we dan toch echt weer naar boven. Ja en mij kennende gaat dat niet zo makkelijk. Maar ze waren daar ingesteld op mensen met een conditie zoals ik dus ze hadden op de helft bankjes geplaatst. Maar we waren er alle vier erg van onder de indruk. Nou na wat tussenstops zijn we toch bovengekomen en hebben we in Lorne zelf geluncht. Wat een ontzettend gezellig plaatsje is dat zeg. Zeker iets om nog een keer voor een weekend terug te gaan.
Na goed te zijn uitgerust en met volle buikjes zijn we weer verder gereden. Het volgende punt waar we wilde stoppen, was Grey River. Ook uit dat topic van Xpdite hadden we begrepen dat er daar een weg was waar je Koala's in het wild kon zien. Nou Arjon weer die tomtom aan (ik was er toch wel achter dat het toch niet zo'n slechte aanschaf was achteraf). Maar ja waar te kijken. Gelukkig stond er een cafeetje met de naam Koala Cove (of zoiets). Nou dat kon toch niet missen. En ja hoor we kwamen daar aangereden en zagen een groep mensen naar bomen staren. Daar zal dus wel wat in zitten. En zeker. Al in de eerste boom die we tegen kwamen zat een Koala. Wat een mooi gezicht. Een stukje verder weer een boom maar veel lager zat de Koala. Hij zat onverstoorbaar te eten en als je een geluid maakte, keek hij je aan van wat moet je. Na diverse foto's en films gemaakt te hebben en nadat Naomi geprikt werd door een grote mier of zo (ja zelfs van haar gehuil, was de Koala niet onder de indruk. Kan je zien dat ze wel wat gewend zijn), zijn we met de auto langzaam verder gereden. Nou het was niet te geloven we hebben in totaal 25 koala's gezien op die middag.
Na ik geloof wel twee uur lang Koala's gekeken te hebben, reden we verder naar onze eindbestemming van die dag ons motel in Marengo. Maar deze keer was de tomtom de kluts een beetje kwijt. Ook een beetje dom van ons, want we hadden de bevestiging niet uitgeprint een meegenomen. Maar de tomtom zei dat we er waren toen we bij een motel genaam Great Ocean View of zo kwamen in Apollo Bay. Nu ligt Marengo direct naast Apollo Bay, dus we dachten zou nog kunnen net op de grens misschien maar het zag er helemaal niet uit zoals op de foto's en volgens Arjons heette het motel ook niet zo, maar gewoon motel Marengo Bay. Nou dan maar even vragen bij de receptie. Nee dit was niet het goede motel, maar gebeurde regelmatig. Nog even verder rijden en dan zouden we het goede zien. En ja hoor het is ons gelukt. We zijn er gekomen. Na even lekker te hebben gerust, spullen uitgepakt en een lekkere douche zijn we 's avonds lekker wat gaan eten in Apollo Bay. Man wat een heerlijk toetjes hadden ze daar. Allemaal heerlijke taarten. Ach dat hadden we wel verdient naar zo'n klim toch. Met volle buikjes en erg moe zijn we toen naar ons motel gegaan. Daar aangekomen bleek het uitklapbed voor de jongens niet zo'n succes. Te kleine deken, dus je raad het al ruzie. Nou omdat we allemaal moe waren dan maar mama met de kids in een bed en papa op de slaapbank.
Na een toch wel een onrustige nacht werden we de volgende ochtend gewekt met een heerlijk ontbijt. Met alweer een vol buikje konden we deze dag ook weer aan. Onze eerste bestemming was de Otway Fly. Dat is een klim door een stuk regenwoud over een brug. Nou alleen de weg erheen was al een ervaring op zich. De befaamde tomtom lootste ons door een groot bos waar we zeker wel een 45 minuten hebben rondgereden. Maar ook hier weer een mooie omgeving. Toen waren we bij de Otway Fly. Wat een prachtige plek om te lopen. Naomi schrok even van het bordje dat er wel slangen konden zijn, maar na wat geruststellende woorden wat te doen, konden we lopen. Er was een gebied gemaakt met dinosaurussen waar zeker Yarno graag wilde kijken.
En toen begon de tocht. Wat een indrukwekkend stuk natuur was dat zeg. Met Naomi ben ik ook nog de toren in geklommen, zodat je bijna boven de toppen uitkwam. Yarno bleef met Arjon beneden want die heeft het niet zo op hoogtes. Maar ook hier gold weer de heenweg was een makkie, jawel weer naar beneden. Maar dat houdt in ook weer omhoog. Maar ook hier weer, bankjes onderweg. Zitten we lekker uit te rusten, ineens een gil van Naomi. Die grijpt met haar hand de zijkant van het bankje vast, oeps in een rups. Na de flinke klim terug weer even tijd voor een pauze en wat eten met hmmmm heerlijke muffins.
Na weer helemaal bijgekomen te zijn op naar ons volgende doel; de 12 apostelen. Omdat dat toch wel weer een stukje rijden was, kon ik even een lekker tukkie doen. En ja een stoot van Arjon, we zijn er. Het was die dag wel flink warm zonder wind, dus het was even doorbijten. Hoewel ik onder de indruk was van de kustlijn en alles eromheen, vond ik het toch wel een erg toeristisch gedoe daar. Ik vond het wel heel erg druk en het was "vechten" voor een plekje voor een goede foto shot. Maar zoals ik al zei, het uitzicht was prachtig hoor.
Maar jeetje wat gaat zo'n dag dan snel. Het was alweer tijd om terug te keren. Op de terugweg zijn we nog even lekker langs het strand gegaan in eerste instantie om te zwemmen. Maar jeetje wat is het water van die oceaan koud zegt. Dus de jongens mochten zichzelf in het water vermaken. Toen we even zaten ontdekte Arjon iets leuks. In het water waar de jongens aan het zwemmen waren, is een rif. Er daarop zaten zeeleeuwen. Het waren wel zwarte puntjes die je zag bewegen hoor. Dus even de camera gepakt en zover mogelijk ingezoemd. Zo kon je ze van dichterbij nog wat zien.
Nadat de jongens toch wel koud waren geworden, zijn we nog maar eens lekker gaan eten bij hetzelfde restaurantje als die avond ervoor. Want dat was wel goed bevallen. En moe maar voldaan weer richting motel. En de kids waren nu zo moe, dus geen ruzie en ik kon weer lekker tegen mijn hubbie aan liggen.
Alweer de laatste dag van het heerlijke weekend. Voordat we terug gingen, wilde ik graag nog naar Cape Otway naar het Lighthouse. Dus op weg. Hier konden we ook in de vuurtoren. Dat was echt heel mooi. Wat een uitzicht hadden we daar zeg. Yarno was even beneden gebleven want die vind die hoogtes toch wat eng. Na flink uitgewaaid te zijn op de vuurtoren, moesten we dan toch echt naar huis.
Na eventjes rijden, he wat zag ik daar langs de weg. Heee kangarootje. Arjon op de rem en terug rijden, maar helaas voor hun was er geen kangaroot meer te bekkenen. Maar ik droomde niet, zag er echt een. Omdat we nog wat tijd hadden besloten we weer even langs het koalapad te gaan. En ook deze dag waren er weer een aantal te zien. Je kon alleen wel merken dat het warmer was die dag, want ze zaten wat hoger in de bomen. Omdat we op de terugweg toch nog langs Anglesea kwamen, zijn we voor de zekerheid toch nog maar een keer langs de golfbaan gereden om te kijken of we toch nog ergens kangaroos zagen. Maar helaas ook deze keer geen geluk.
Na een lange en vermoeiende rit kwamen we rond een uur of vijf in Lyndhurst aan waar we rakker weer op konden halen. En niets dan lof voor deze mensen, wanten onze schat had zich uitstekend vermaakt.
Al met al een prachtig mooi weekend maar veel te kort, want er was nog zoveel meer te zien. Dus een reden om nog maar een keer te gaan en dan willen we de andere kant zien. Ach zo blijf je dromen/plannen houden.
(meer foto's zijn te zien in ons online fotoboek)
