Ik heb goed nieuws. We hebben een huis.
Gisterenochtend had ik nog een bezichtiging bij een huis staan en dat was helemaal top. Een 4-slaapkamer huis. Met 2 badkamers en 2 living area's. En voor de kids iets helemaal geweldigs een eigen boomhut.
Ik was gelijk heel erg enthousiast, dus zei ook van ik lever zo snel mogelijk het applicatieformulier in. Kom ik thuis, belt Arjon me dat we gebeld zijn over een huis of we nog interesse hebben. Alleen was dat huis een stuk minder dan ik die ochtend had gezien. Wat nu te doen. Omdat ik een heel goed gevoel bij deze makelaar had (een heel aardige vrouw) besloten we te bellen. Arjon uitleg gegeven dus ze zei stuur me gelijk zoveel mogelijk via de e-mail op dan ga ik er gelijk achteraan. Vanochtend werden we gebeld, het is van ons. Vanochtend ook gelijk getekend en alles wat erbij hoort. Zaterdag mogen we de sleutel halen.
Ik ben helemaal happy. Kunnen we ook Rakker weer snel ophalen. Nu nog afwachten hoelang onze spullen er nog over doen. In eerste instantie zouden ze vandaag aankomen. Maar net een e-mail ontvangen dat ze de 25e pas worden verwacht.
We mogen gelukkig van Pauline (nogmaals wat ben je toch een engel) luchtbedden en zo lenen. Nog even wat dingen zoals bordjes en bestek. T.V. hebben we hier net nieuw gekocht. En omdat we toch een nieuw tuinset moeten, gaan we deze week ook nog even op pad. Kunnen we ook zitten.
Zodra ik foto's heb, zal ik ze erbij zetten.
dinsdag 15 januari 2008
zondag 13 januari 2008
Mijn eerste dip
Afgelopen zaterdag zijn we verhuisd naar Frankston. De eerste maand hadden we een appartement via Arjons werk. Maar dat was voor ons niet te betalen om te verlengen. Omdat we nog geen huis hebben gevonden, moesten we dus wat anders. Arjon is druk bezig geweest om iets te zoeken en we hebben onze nieuwe plek. We zitten nu in Abbeys Appartment in Frankston; de plaats waar we graag willen wonen.
Alleen wat gebeurde er nu. Sinds vorige week vrijdag hebben we Rakker weer bij ons en Arjon dacht dat hij in dit appartement ook mocht. Wordt er, net nadat ik van alles had uitgepakt, op de deur geklopt. Er mogen dus geen huisdieren in dit appartement. Arjon bleek de e-mail niet goed te hebben gelezen. Wat een tegenvaller. Wat moeten we nu. Gelukkig had de secretaresse van Arjons werk een oplossing. Haar vriendin vangt dieren op, dus Rakker mocht wel bij haar. Ik heb nog geprobeerd of we ergens anders met hem mochten maar in de serviced appartments of hotels/motels worden geen huisdieren toegelaten. Mijn eerste echte grote dip en huilbui sinds ik hier ben, kwam opzetten. Heb ik hem net een weekje, moet ik hem weer wegbrengen.
Vanmorgen hebben we hem afgeleverd en het voelde op zich wel goed. Een hele lieve meid die me verzekerde dat ze goed voor hem zou zorgen. Minimaal een uur met hem wandelen en hij hoeft niet in een kooitje. Arjon zei ook nog voor Rakker is het misschien beter, want we zijn nu nog zoveel onderweg om een huis te zoeken. Dat is voor hem ook niets de hele tijd in de auto. Dat is natuurlijk ook wel weer waar.
Inmiddels hebben we 1 afwijzing op de 4 application forms die we hebben ingediend. De rest is dus nog afwachten. Inmiddels weer verder gezocht op realestate.com en lijsten opgehaald. Deze week hebben we in ieder geval 4 bezichtigingen staan en morgen ga ik er nog een aantal van de lijst nabellen.
Arjon zegt dat alles goed komt en dat zal ook best, maar ik zag het even niet meer zitten. Maar ook dat gaat weer over. Omdat we nu vlakbij het strand zitten, zijn we vanavond na het eten nog even met zijn 4-en naar het strand gelopen heerlijk uitwaaien. We zijn daarna ook aan de achterkant langsgelopen van 1 van de huizen die we heeeel erg graag willen hebben. De tuin hiervan kijkt uit op Kananook Creeck en het is daar zo verbluffend mooi. Dus twijfelen of ik er goed aan gedaan hebt, doe ik dan niet meer.
Nou duim allemaal please voor ons dat we snel een leuke plek voor onszelf vinden.
Alleen wat gebeurde er nu. Sinds vorige week vrijdag hebben we Rakker weer bij ons en Arjon dacht dat hij in dit appartement ook mocht. Wordt er, net nadat ik van alles had uitgepakt, op de deur geklopt. Er mogen dus geen huisdieren in dit appartement. Arjon bleek de e-mail niet goed te hebben gelezen. Wat een tegenvaller. Wat moeten we nu. Gelukkig had de secretaresse van Arjons werk een oplossing. Haar vriendin vangt dieren op, dus Rakker mocht wel bij haar. Ik heb nog geprobeerd of we ergens anders met hem mochten maar in de serviced appartments of hotels/motels worden geen huisdieren toegelaten. Mijn eerste echte grote dip en huilbui sinds ik hier ben, kwam opzetten. Heb ik hem net een weekje, moet ik hem weer wegbrengen.
Vanmorgen hebben we hem afgeleverd en het voelde op zich wel goed. Een hele lieve meid die me verzekerde dat ze goed voor hem zou zorgen. Minimaal een uur met hem wandelen en hij hoeft niet in een kooitje. Arjon zei ook nog voor Rakker is het misschien beter, want we zijn nu nog zoveel onderweg om een huis te zoeken. Dat is voor hem ook niets de hele tijd in de auto. Dat is natuurlijk ook wel weer waar.
Inmiddels hebben we 1 afwijzing op de 4 application forms die we hebben ingediend. De rest is dus nog afwachten. Inmiddels weer verder gezocht op realestate.com en lijsten opgehaald. Deze week hebben we in ieder geval 4 bezichtigingen staan en morgen ga ik er nog een aantal van de lijst nabellen.
Arjon zegt dat alles goed komt en dat zal ook best, maar ik zag het even niet meer zitten. Maar ook dat gaat weer over. Omdat we nu vlakbij het strand zitten, zijn we vanavond na het eten nog even met zijn 4-en naar het strand gelopen heerlijk uitwaaien. We zijn daarna ook aan de achterkant langsgelopen van 1 van de huizen die we heeeel erg graag willen hebben. De tuin hiervan kijkt uit op Kananook Creeck en het is daar zo verbluffend mooi. Dus twijfelen of ik er goed aan gedaan hebt, doe ik dan niet meer.
Nou duim allemaal please voor ons dat we snel een leuke plek voor onszelf vinden.
dinsdag 8 januari 2008
Onze eerste maand hier
Alweer bijna een maand is het dat we hier zitten en hebben we al veel gedaan. Nou valt wel mee. We hebben veel rondgereden om huizen te kijken.
Zoals je hebt kunnen lezen zijn we hier op dinsdag 11 december aangekomen in onze tijdelijke appartement in South Yarra. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een heel mooi appartement is. Flinke woonkamer, 2 flinke slaapkamers en alles bij de hand. En het lekkerste van alles, ik hoef niet schoon te maken. Alleen mijn eigen was af en toe. We zitten hier vlakbij allerlei winkels, dus wat wil een mens nog meer. Vlakbij zit Fawkner Park. Zoals je kunt zien, vermaken de kids zich daar goed.
De 1e dag zijn we naar Arjons werk geweest voor het ophalen van zijn mobiel en even rond te kijken. Met de trein zijn we naar Box Hill gegaan en dat is heel goed te doen.
De 2e dag hebben we onze felbegeerde visumstickers opgehaald, dus nu is het echt officieel en mogen we 4 jaar blijven.
Wat hebben we verder zoal gedaan. Nou heel veel gereden om huizen te kijken. Omdat we tot gisteren geen internet thuis hadden, zijn wel langs allerlei real estate agents gegaan om lijsten op te halen. Alle interessante dingen op de lijst langs gereden om te zien hoe het aan de buitenkant er uit zag en als dat beviel contact gezocht met de real estate agent voor een inspectie. We hadden alleen wel wat pech, want rond de feestdagen was er weinig aanbod en ook waren veel kantoren gesloten. Je merkt nu dat het weer aantrekt. We hebben nu vier formulieren ingevuld voor huizen waar we interesse in hebben. Wel zijn we er voor onszelf uit dat we toch graag in de omgeving van Frankston South willen wonen. Het strand trekt ons toch, ondanks dat het voor Arjon wel verder rijden is. Maar dat heeft hij er wel voor over.
Op 19 december had ik al mijn eerste uitje met de meiden van xpdite. We zijn met een groepje wezen eten in een leuk tentje in South Banks en het was heel erg gezellig vond ik. Ik kon aan iedereen leuke adviezen en tips vragen. Ach en gewoon het gezellige kletsen wat vrouwen graag doen.
Een van de eerste dagen zijn we naar Healesville Wildlife Sanctuary geweest. Het was een heerlijke dag met mooi weer en we hebben heerlijk alle diertjes gekeken. Alleen de wombats werkte niet echt mee. Die lagen te slapen dus daar zagen we niets van. En ja ik ben heel stoer geweest. Op het moment dat we bij het reptielenhuis kwamen, was er net iemand bezig met een slang. Kon je mee op de foto. Ik tegen Arjon durf jij dat, nou nee niet echt. Maar ik was toch wel nieuwsgierig. Wilde hem in ieder geval wel eens voelen en ach doe eens gek leg hem dan maar om mijn nek en hier zie je het resultaat. Het was een heel leuke dag.
(meer foto's in ons online fotoboek).
1e Kerstdag zijn we naar Melbourne Zoo geweest. Alweer heerlijk dierentuinweer. Wat een mooie plek is dat. Sowieso ziet alles er heel mooi uit met al dat groen en de hele opzet was gewoon leuk gedaan. Maar het leukste van alles vond ik dat je de dieren van zo dichtbij kon zien. Dat zie je in Nederland niet zo. En we kwamen precies op tijd bij de kangaroos, want er stond er 1 op het pad, zodat we die konden aaien. Nog maar net hier en al een kangaroo geaaid. Kon bijna niet wegkomen. We hebben zo lang bij alles staan kijken, dat we niet eens alles konden zien omdat hij ging sluiten. Dus we moeten nog een keer terug. Geen straf hoor.
(meer foto's in ons online fotoboek).
2e Kerstdag zijn we lekker naar het strand geweest. Dat is nog eens wat anders dan gourmetten met kaarsjes aan en kou buiten. Het was wel even wennen hoor, want ik ben wel van de kaarsjes en versiering. Maar omdat onze spullen er nog niet zijn, heb ik nog geen versiering. Maar we halen het volgens jaar zeker in.
Oud en nieuw hebben we gezellig bij Pauline en haar familie gevierd. Ik heb Pauline leren kennen via het forum van xpdite. Toen we nog in Nederland woonde, mailde we regelmatig en tijdens het etentje de 19e heb ik haar dan echt ontmoet en het klikt leuk. Dus toen we in de buurt waren, zijn we langs gegaan en zo is het ontstaan. Hoewel het anders was dan een Nederlandse oud en nieuw, was het zeker niet minder gezellig. Heerlijk gebbq-ed bij ongeveer 35 graden 's avonds. Maar wel raar zo'n oud en nieuw zonder vuurwerk. Maar we hebben er toch maar een latertje van gemaakt.
Verder zijn we lekker veel naar het strand geweest omdat dat toch een van mijn favoriete bezigheden is. Wat we wel ontdekt hebben, is dat je hier niet de hele dag moet gaan liggen. Daar is het veel te warm voor. Je ziet dat veel mensen hier aan het eind van de dag nog even lekker op het strand komen en dat er zelfs door mensen gegeten wordt.
Inmiddels is Arjon begonnen met zijn werk en moet ik het met de kids redden. Maar dat komt zeker goed. Na 2 dagen vind Arjon het nog steeds leuk en ik heb de kids ook nog niet het raam uitgegooid.
En onze laatste nieuws is dat we vanmiddag een auto hebben gekocht. We hebben tot zondag een huurauto via de zaak gehad. Dus toch maar op zoek naar iets voor onszelf. Het is een Hyundai Tuscon geworden; zwart. Vrijdag kunnen we hem ophalen.
Nu is het nog wachten op een bericht over een huis en dan kan het helemaal niet meer stuk.
Al met al bevalt het ons hier heel erg goed. Het weer is heerlijk, de natuur mooi en de mensen die we ontmoet hebben zijn heel aardig. Voorlopig zijn de aussies nog niet van ons af.
Zoals je hebt kunnen lezen zijn we hier op dinsdag 11 december aangekomen in onze tijdelijke appartement in South Yarra. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een heel mooi appartement is. Flinke woonkamer, 2 flinke slaapkamers en alles bij de hand. En het lekkerste van alles, ik hoef niet schoon te maken. Alleen mijn eigen was af en toe. We zitten hier vlakbij allerlei winkels, dus wat wil een mens nog meer. Vlakbij zit Fawkner Park. Zoals je kunt zien, vermaken de kids zich daar goed.
De 1e dag zijn we naar Arjons werk geweest voor het ophalen van zijn mobiel en even rond te kijken. Met de trein zijn we naar Box Hill gegaan en dat is heel goed te doen.
De 2e dag hebben we onze felbegeerde visumstickers opgehaald, dus nu is het echt officieel en mogen we 4 jaar blijven.
Wat hebben we verder zoal gedaan. Nou heel veel gereden om huizen te kijken. Omdat we tot gisteren geen internet thuis hadden, zijn wel langs allerlei real estate agents gegaan om lijsten op te halen. Alle interessante dingen op de lijst langs gereden om te zien hoe het aan de buitenkant er uit zag en als dat beviel contact gezocht met de real estate agent voor een inspectie. We hadden alleen wel wat pech, want rond de feestdagen was er weinig aanbod en ook waren veel kantoren gesloten. Je merkt nu dat het weer aantrekt. We hebben nu vier formulieren ingevuld voor huizen waar we interesse in hebben. Wel zijn we er voor onszelf uit dat we toch graag in de omgeving van Frankston South willen wonen. Het strand trekt ons toch, ondanks dat het voor Arjon wel verder rijden is. Maar dat heeft hij er wel voor over.
Op 19 december had ik al mijn eerste uitje met de meiden van xpdite. We zijn met een groepje wezen eten in een leuk tentje in South Banks en het was heel erg gezellig vond ik. Ik kon aan iedereen leuke adviezen en tips vragen. Ach en gewoon het gezellige kletsen wat vrouwen graag doen.
Een van de eerste dagen zijn we naar Healesville Wildlife Sanctuary geweest. Het was een heerlijke dag met mooi weer en we hebben heerlijk alle diertjes gekeken. Alleen de wombats werkte niet echt mee. Die lagen te slapen dus daar zagen we niets van. En ja ik ben heel stoer geweest. Op het moment dat we bij het reptielenhuis kwamen, was er net iemand bezig met een slang. Kon je mee op de foto. Ik tegen Arjon durf jij dat, nou nee niet echt. Maar ik was toch wel nieuwsgierig. Wilde hem in ieder geval wel eens voelen en ach doe eens gek leg hem dan maar om mijn nek en hier zie je het resultaat. Het was een heel leuke dag.
(meer foto's in ons online fotoboek).
1e Kerstdag zijn we naar Melbourne Zoo geweest. Alweer heerlijk dierentuinweer. Wat een mooie plek is dat. Sowieso ziet alles er heel mooi uit met al dat groen en de hele opzet was gewoon leuk gedaan. Maar het leukste van alles vond ik dat je de dieren van zo dichtbij kon zien. Dat zie je in Nederland niet zo. En we kwamen precies op tijd bij de kangaroos, want er stond er 1 op het pad, zodat we die konden aaien. Nog maar net hier en al een kangaroo geaaid. Kon bijna niet wegkomen. We hebben zo lang bij alles staan kijken, dat we niet eens alles konden zien omdat hij ging sluiten. Dus we moeten nog een keer terug. Geen straf hoor.
(meer foto's in ons online fotoboek).
2e Kerstdag zijn we lekker naar het strand geweest. Dat is nog eens wat anders dan gourmetten met kaarsjes aan en kou buiten. Het was wel even wennen hoor, want ik ben wel van de kaarsjes en versiering. Maar omdat onze spullen er nog niet zijn, heb ik nog geen versiering. Maar we halen het volgens jaar zeker in.
Oud en nieuw hebben we gezellig bij Pauline en haar familie gevierd. Ik heb Pauline leren kennen via het forum van xpdite. Toen we nog in Nederland woonde, mailde we regelmatig en tijdens het etentje de 19e heb ik haar dan echt ontmoet en het klikt leuk. Dus toen we in de buurt waren, zijn we langs gegaan en zo is het ontstaan. Hoewel het anders was dan een Nederlandse oud en nieuw, was het zeker niet minder gezellig. Heerlijk gebbq-ed bij ongeveer 35 graden 's avonds. Maar wel raar zo'n oud en nieuw zonder vuurwerk. Maar we hebben er toch maar een latertje van gemaakt.
Verder zijn we lekker veel naar het strand geweest omdat dat toch een van mijn favoriete bezigheden is. Wat we wel ontdekt hebben, is dat je hier niet de hele dag moet gaan liggen. Daar is het veel te warm voor. Je ziet dat veel mensen hier aan het eind van de dag nog even lekker op het strand komen en dat er zelfs door mensen gegeten wordt.
Inmiddels is Arjon begonnen met zijn werk en moet ik het met de kids redden. Maar dat komt zeker goed. Na 2 dagen vind Arjon het nog steeds leuk en ik heb de kids ook nog niet het raam uitgegooid.
En onze laatste nieuws is dat we vanmiddag een auto hebben gekocht. We hebben tot zondag een huurauto via de zaak gehad. Dus toch maar op zoek naar iets voor onszelf. Het is een Hyundai Tuscon geworden; zwart. Vrijdag kunnen we hem ophalen.
Nu is het nog wachten op een bericht over een huis en dan kan het helemaal niet meer stuk.
Al met al bevalt het ons hier heel erg goed. Het weer is heerlijk, de natuur mooi en de mensen die we ontmoet hebben zijn heel aardig. Voorlopig zijn de aussies nog niet van ons af.
maandag 7 januari 2008
De voorbereidingen en de reis
Als eerste even dit, omdat we nu pas weer over een computer en internet beschikken eindelijk onze belevenissen.
Vrijdag de laatste dag op school. De kids mochten uitdelen. 's Middags was er een afscheidsfeestje in Naomis klas waar ik ook voor uitgenodigd was. Verschillende kinderen gingen een dansje of stukje doen Zowel Yarno als Naomi hadden leuke cadeautjes gekregen. Toen was het 3 uur, wat een drama zeg. De meiden hebben zo ontzettend gehuild, samen met de juf en ik natuurlijk. Wat hadden die meiden het moeilijk. Ik voelde me zo schuldig. Wat doe ik ze aan.
Vrijdagavond nog langs Connie en Bertwin geweest voor afscheid. Ook dit was erg moeilijk, want in 2 jaar tijd is Connie een goede vriendin geworden. Onderweg naar huis kreeg Yarno het moeilijk. Hij zou zijn grote vriend Donovan zo missen. Dus weer veel tranen.
Zaterdag naar Opa en Oma van der Linden (ouders van Arjons moeder) geweest en naar Kees en Miranda (Arjons broer) voor afscheid. Moeilijk hoor al dat afscheid nemen.
Zondag thuis bij mijn ouders. 's Middags kwam mijn broer John en familie langs, weer afscheid, weer tranen en 's avonds de rest van de familie. Ook weer afscheids van mijn broer Kees, want die kon de volgende dag niet mee in verband met zijn werk.
Maandag, eindelijk is het dan zover we gaan. Om kwart over 6 in de ochtend staan we bij de tram voor onze lange reis. Om half 8 gaat onze trein naar Frankfurt. Bijna iedereen is op het station. Mijn ouders reizen mee naar Frankfurt en van de rest moet ik afscheid nemen. Wat moeilijk zeg. Ik wist niet dat ik zoveel tranen had en dat mijn familie zoveel van ons houdt, hihi.
De reis naar Frankfurt gaat goed. Met 3,5 uur zijn we daar en mogen we de grote zooi die we hebben inchecken en wachten we met mijn ouders tot we de douane door gaan. En ja dan moet het toch echt. Ik moet mijn pa en ma gedag zeggen. Volgens mij ben ik de komende tijd uitgedroogd. Rond 2 uur gaat het vliegtuig de lucht in en zijn we dan echt op weg.
Rond 8 uur in de morgen locale tijd komen we aan in Hong Kong. Staat daar een man met een bordje met onze naam. We moeten ons ergens melden. Maar we hebben maar heel kort om de volgende vlucht te halen. Komen we bij de balie giga rij. Dat gaan we dus nooit halen. Arjon op zoek naar iemand die ook zegt dat we gelijk moeten boarden. Dus zij loost ons door de controle. Bij het boarden blijken ze het niet te snappen dat de kids hetzelfde paspoortnummer hebben als Arjon. Ze staan op onze paspoorten, hebben geen eigen paspoort en dat is wat moeilijk voor de chinezen geloof ik. Maar we zijn op tijd en kunnen op weg naar Melbourne.
Rond half 10 's avonds locale tijd landen we dan. Op naar de bagage, die dus niet in het vliegtuig zit. Door de korte tijd hebben ze dat niet over kunnen laden en krijgen we het de volgende dag.
Nou alles bij elkaar is het me allemaal meegevallen. Ik heb weinig geslapen, maar de kids wel een paar uurtjes en dat is het belangrijkste.
Op woensdag 5 december was het dan eindelijk zo ver, het verhuisbedrijf kwam. Na die avond daarvoor de hele vliering te hebben leeggemaakt, kon het beginnen. Jeetje wat gaat dat snel zeg. Ze stonden om half 8 voor de deur met 3 man. Ik was zelf even een uurtje weg de kids naar school en nageltjes op orde en toen ik terug kwam waren beneden alle meubels al in dozen. Gelijk maar even mij ouders gebeld of we al mochten komen. We zouden eigenlijk pas vanaf donderdag daar slapen, maar in al die dozen leven met de kids leek me ook niets. 's Middags nog sinterklaas gevierd bij Kees en Kitty en alle kids waren weer verwend.
Donderdag nog even langs de garage om mijn auto te verkopen. Kreeg er niet veel voor maar ach alles is meegenomen. Kwam ik erachter dat ik mijn kenteken deel 3 nog in de administratiemap had zitten en die was al ingepakt. Gelukkig wist de verhuizer hem gelijk te vinden. Kon hem wel zoenen. Daarna moesten we nog langs de notaris voor de machtiging van de overdracht van het huis. Rond 12 uur kwam de container en werd alles ingeladen. Om 3 uur was alles klaar. Wat een zooitje zeg.
Vrijdag de laatste dag op school. De kids mochten uitdelen. 's Middags was er een afscheidsfeestje in Naomis klas waar ik ook voor uitgenodigd was. Verschillende kinderen gingen een dansje of stukje doen Zowel Yarno als Naomi hadden leuke cadeautjes gekregen. Toen was het 3 uur, wat een drama zeg. De meiden hebben zo ontzettend gehuild, samen met de juf en ik natuurlijk. Wat hadden die meiden het moeilijk. Ik voelde me zo schuldig. Wat doe ik ze aan.
Vrijdagavond nog langs Connie en Bertwin geweest voor afscheid. Ook dit was erg moeilijk, want in 2 jaar tijd is Connie een goede vriendin geworden. Onderweg naar huis kreeg Yarno het moeilijk. Hij zou zijn grote vriend Donovan zo missen. Dus weer veel tranen.
Zaterdag naar Opa en Oma van der Linden (ouders van Arjons moeder) geweest en naar Kees en Miranda (Arjons broer) voor afscheid. Moeilijk hoor al dat afscheid nemen.
Zondag thuis bij mijn ouders. 's Middags kwam mijn broer John en familie langs, weer afscheid, weer tranen en 's avonds de rest van de familie. Ook weer afscheids van mijn broer Kees, want die kon de volgende dag niet mee in verband met zijn werk.
Maandag, eindelijk is het dan zover we gaan. Om kwart over 6 in de ochtend staan we bij de tram voor onze lange reis. Om half 8 gaat onze trein naar Frankfurt. Bijna iedereen is op het station. Mijn ouders reizen mee naar Frankfurt en van de rest moet ik afscheid nemen. Wat moeilijk zeg. Ik wist niet dat ik zoveel tranen had en dat mijn familie zoveel van ons houdt, hihi.
De reis naar Frankfurt gaat goed. Met 3,5 uur zijn we daar en mogen we de grote zooi die we hebben inchecken en wachten we met mijn ouders tot we de douane door gaan. En ja dan moet het toch echt. Ik moet mijn pa en ma gedag zeggen. Volgens mij ben ik de komende tijd uitgedroogd. Rond 2 uur gaat het vliegtuig de lucht in en zijn we dan echt op weg.
Rond 8 uur in de morgen locale tijd komen we aan in Hong Kong. Staat daar een man met een bordje met onze naam. We moeten ons ergens melden. Maar we hebben maar heel kort om de volgende vlucht te halen. Komen we bij de balie giga rij. Dat gaan we dus nooit halen. Arjon op zoek naar iemand die ook zegt dat we gelijk moeten boarden. Dus zij loost ons door de controle. Bij het boarden blijken ze het niet te snappen dat de kids hetzelfde paspoortnummer hebben als Arjon. Ze staan op onze paspoorten, hebben geen eigen paspoort en dat is wat moeilijk voor de chinezen geloof ik. Maar we zijn op tijd en kunnen op weg naar Melbourne.
Rond half 10 's avonds locale tijd landen we dan. Op naar de bagage, die dus niet in het vliegtuig zit. Door de korte tijd hebben ze dat niet over kunnen laden en krijgen we het de volgende dag.
Nou alles bij elkaar is het me allemaal meegevallen. Ik heb weinig geslapen, maar de kids wel een paar uurtjes en dat is het belangrijkste.
Abonneren op:
Posts (Atom)
